Jest rok 1968. Po wielu latach nieobecności na Starym Kontynencie, Claire powraca wraz z dorosłą córką Brianną do Szkocji. Poszukuje informacji o poległych w bitwie pod Culloden. Pomocą w poszukiwaniach służy jej Roger, przybrany syn pastora Wakefielda, dawnego przyjaciela Franka. Claire chce wiedzieć, czy ludzie, których poznała, będąc w XVIII-wiecznej Szkocji, przeżyli tę krwawą bitwę. Chce także poznać losy Jamesa Frasera.
Jest także rok 1745. Claire i Jamie trafiają do Paryża, gdzie mają zająć się interesem winiarskim Jareda Frasera, kuzyna Jamiego. Jednocześnie chcą zrobić wszystko, by odwrócić bieg historii i powstrzymać księcia Karola przed powrotem do Szkocji i udaremnić powstanie, które przyczyni się do końca epoki świetności szkockich klanów.
Już sam początek powieści wprawił mnie w osłupienie. Rok 1968? Claire wraca z dorosłą córką? Jak do tego wszystkiego doszło? Tym właśnie sposobem Diana Gabaldon już na samym starcie wywołała u mnie ogromną ciekawość, która nie opuszczała mnie do samego końca. Koniecznie chciałam dowiedzieć się, jak potoczyły się losy Claire, że znalazła się ponownie w XX wieku. Teraźniejszość roku 1968 spina całą historię, jednak to wydarzenia z XVIII wieku stanowią jej trzon.
Diana Gabaldon po raz kolejny przenosi czytelnika w surowy świat XVIII-wiecznej Europy. Claire i Jamie trafiają do Paryża, gdzie za sprawą bogatego kuzyna dosyć szybko wkradają się w łaski wyższych sfer. Salonowe życie, wystawne przyjęcia, zawiła sieć intryg, tamten styl życia i tamten świat z jego zapachami i dźwiękami – XVIII-wieczny Paryż potrafi zachwycić i przerazić jednocześnie.
Cała książka obfituje w przeróżne przygody, jakie spotykają bohaterów. Czasami akcja powieści jest nieco wolniejsza, czasami gna na łeb, na szyję, a strony przewraca się z obawą o to, co znajdzie się na kolejnej z nich. Naprawdę sporo się dzieje.
Jedyna rzecz, jaka nie do końca mi tutaj pasowała, to fakt, iż Claire i Jamie tak szybko dostosowali się do salonowego życia. Owszem, Jamie miał w tej kwestii już jakieś doświadczenie, ale Claire weszła do tego świata bez większej znajomości towarzyskiej etykiety, a jednak świetnie się w tym wszystkim odnalazła. Trochę to wydało mi się dziwne. Bohaterka jawi się jako kameleon, który bardzo szybko i bardzo łatwo wtapia się w otoczenie, w którym się akurat znajdzie. Czasem jednak chyba zbyt łatwo.
Związek bohaterów ewoluuje. Jedno stara się być oparciem dla drugiego. Zdarzają się tarcia, jednak tych dwojga nic nie jest w stanie złamać. W poprzedniej części namiętność wręcz kipiała ze stron powieści. W Uwięzionej w bursztynie jest tego trochę mniej. Bohaterowie skupieni są przede wszystkim na arcytrudnym zadaniu, którego się podjęli i ich wysiłki nakierowane są przede wszystkim na jego realizację. Proza życia, chociażby nawet salonowego, także co nieco wycisza tę początkową namiętność między nimi.
Choć ta powieść jest już co nieco inna, niż Obca, nadal byłam oczarowana. Diana Gabaldon zawładnęła moim sercem i po raz kolejny dała mi odczuć tak wiele przeróżnych emocji podczas lektury. Śmiałam się, drżałam z niepokoju o losy bohaterów, byłam zaskakiwana, a nawet kilka razy zaszkliły mi się oczy ze wzruszenia. Uwięziona w bursztynie to nadal kawał dobrego romansu historycznego. Choć powieść nie należy do krótkich, a jej lektura nie upływa w iście ekspresowym tempie, Gabaldon pisze tak zajmująco, iż nie potrafię w najmniejszym stopniu nudzić się, a wręcz przeciwnie – chcę jeszcze więcej.
MOJA OCENA: 8/10
Polecam zarówno pierwszy, jak i drugi tom serii Obca. Wiem, że rozmiar tej serii potrafi przerazić, ale naprawdę warto zanurzyć się w ten świat.
Zaczytanego dnia,
Tytuł: "Uwięziona w bursztynie"
Autor: Diana Gabaldon
Tytuł oryginalny: "Dragonfly in Amber"
Tłumaczenie: Karolina Bober, Ewa Błaszczyk, Agata Puciłowska, Iwona Rutkowska, Lidia Rafa
Seria: Obca – tom II
Wydawnictwo: Świat Książki
Rok wyd.: 2015
Stron: 840
Oprawa: miękka
Cena okładkowa: 37,90 zł
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz