Liester Blog Award #12

Jesień powinna być porą roku, gdzie czyta się najwięcej, bo w końcu coraz szybciej robi się ciemno, najczęściej jest chłodno, więc nie powinno być lepszego sposobu na spędzenie czasu, jak odcięcie się od paskudnej aury przy pomocy książki, koca i kubka gorącej herbaty czy kawy, prawda? No właśnie, tak powinno być, więc dlaczego nie jest? Jeśli w mojej ocenie czytanie we wrześniu szło mi gorzej, to w październiku jest już źle. Zamiast czytać, najchętniej oglądałabym filmy albo spała. Jesienna pogoda nie działa na mnie najlepiej.
Czytam teraz dwie książki – pierwsza z nich to Magiczne akta Scotland Yardu, w którą trochę trudno jest mi się wkręcić, dlatego sięgnęłam również po Drugą księgę snów, którą czyta się bardzo przyjemnie i najpewniej dzisiaj ją skończę, więc jutro lub pojutrze pojawi się jej recenzja.

Zanim jednak na blogu opublikuję recenzję, żeby nie było tutaj totalnej ciszy, postanowiłam odpowiedzieć na ostatnią zaległą nominację do Libster Blog Award, jaka czekała na swoją kolej. Nominacja ta przywędrowała do mnie z bloga Na sekretnym tropie, za co serdecznie dziękuję. :)

Pieśń Dawida – Amy Harmon [PREMIERA]

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Amy Harmon nie było udane. Gdybym powiedziała, że było udane, byłoby to ogromne niedopowiedzenie. Lektura Prawa Mojżesza była jak objawienie. Historia Mojżesza i Georgii, która z pozoru wydawała się kolejnym romansem new adult, zrobiła na mnie ogromne wrażenie, a sama autorka zaintrygowała tak bardzo, że trafiła w moim osobistym rankingu do grona autorów, których książki, kiedy tylko pojawią się w Polsce, biorę w ciemno. Dzisiaj w księgarniach pojawiła się jej kolejna powieść, Pieśń Dawida. Czy i tym razem Amy Harmon należą się pokłony?

Nowości wydawnictwa Papierowy Księżyc

Kontynuacje serii wydawanych przez wydawnictwo Papierowy Księżyc to coś, na co czeka z niecierpliwością wielu czytelników. Od wczoraj możecie znaleźć w księgarniach trzecie tomy dwóch serii – Trylogii Cienia oraz Kronik Dziwnego Królestwa. Więcej szczegółów dotyczących obydwu tych książek znajdziecie poniżej.

Jak powstają moje teksty?

Jakiś czas temu poprzez fanpage'a mojego bloga na Facebooku zostałam zapytana o to, z jakich programów graficznych korzystam przy obróbce zdjęć na bloga. Odpowiedzi udzieliłam, ale to podsunęło mi pomysł, by stworzyć post, w którym opiszę, jak tworzę recenzję (oraz ewentualnie innego typu posty) na bloga - z czego korzystam, co robię, zanim post zostanie opublikowany. Być może taki post przyda się np. początkującym blogerom. :)

Ślady – Jakub Małecki

Jakub Małecki to autor, któremu talentu odmówić nie można. Jego powieść Dygot zbiera mnóstwo pozytywnych recenzji. Osobiście jeszcze nie czytałam tej książki, ale obiecuję, że kiedyś to nadrobię. Niemniej za sprawą genialnego tłumaczenia dwóch tomów Listów niezapomnianych, bez którego obydwie te książki nie byłyby tak cudowne, już się na talencie Jakuba Małeckiego poznałam. Przyszedł czas, by sięgnąć po coś, co jest tylko jego. Tak oto w moje ręce trafiła jego najnowsze książka, Ślady. Co z tego wyszło?

Kuchennymi drzwiami. Gra pozorów – Katarzyna Majgier

Kiedy po raz pierwszy przeczytałam opis książki Kuchennymi drzwiami, od razu na myśl przyszła mi powieść Czas zaklęty Ałbeny Grabowskiej. Polska, schyłek XIX wieku, zderzenie warstw społecznych, pomoc kuchenna, która zostaje uwiedziona przez właściciela majątku ziemskiego – pewne podobieństwa są, a że zakochałam się w Czasie zaklętym, nabrałam ochoty na lekturę Kuchennymi drzwiami, licząc na to, że i ta powieść mnie zachwyci. I tym razem intuicja mnie nie zawiodła.

Rozdarci – Neal Shusterman [PRZEDPREMIEROWO]

Wstrząsnęła Wami wizja świata w Podzielonych? Neal Shusterman powraca, by udowodnić, że kolejnych szokujących pomysłów mu nie brakuje. Przygotujcie się na jeszcze więcej intrygujących postaci  i jeszcze więcej mocnych wrażeń – oto przed Wami Rozdarci.

Czytelnicze podsumowanie września 2016

Wrzesień za nami, pora więc go podsumować. Zaczęła się jesień, a ja nie lubię jesieni – kojarzy mi się z szarością, chłodem, deszczami. Niby powinien być to całkiem porządnie zaczytany czas, bo można wieczorami siąść pod kocem z kubkiem gorącej herbaty i zanurzyć się w lekturze. Mnie jednak lepiej podczas wakacji szło to zanurzanie się w książkach. Tak jakby odchodzące ciepło zabrało ze sobą część zapału do czytania. Niby nie jest źle, ale zawsze mogło być lepiej.